Łukasz Najder:
Taki ze mnie niby fejsnonauta i nihilista, który widział już naprawdę WSZYSTKO, a kiedy parę dni temu zobaczyłem ten obrazek z Pietrzakiem i wezwaniem w komiksowym dymku „No śmiejemy się, śmiejemy! To jest śmieszne!", to myślałem, że to jest meme lub żart, a to nie było jebane meme lub żart.
„<No śmiejemy się, śmiejemy! To jest śmieszne!> – instruował Jan Pietrzak podczas swojego niedawnego recitalu w Parku Praskim w Warszawie. Być może publiczność nie była w stanie odnaleźć satyry w słowach gwiazdy wieczoru, która przekonywała m.in. że żarty o brunetkach mogłyby ściągnąć na nią oskarżenia o antysemityzm lub z kilkuletnim poślizgiem konstatowała przemianę amerykańskiego Białego Domu w „czarny barak". Kiedy odpala się grepsy takiego kalibru, wzniecanie samemu sobie klaki jest prawdopodobnie jedyną możliwą pointą".
[…]
" Potrzeba naprawdę wielkiej dozy naiwności, aby wierzyć w antykomunistyczny etos Jana Pietrzaka. Faktem jest, że współtworzony przez niego kabaret Hybrydy rozwiązany został przed pięćdziesięcioma laty w atmosferze oskarżeń o „wrogość wobec władz i deprawację młodzieży", ale już chwilę później Pietrzak na złe stosunki z ową władzą narzekać nie mógł.
Nie bez powodu kariera dzisiejszego „mistrza słowa" zaczęła się na dobre w 1968 roku. Powstały wówczas Kabaret Pod Egidą cieszył się protekcją jednej z najbardziej złowieszczych person głębokiego PRL-u, generała Mieczysława Moczara. W porozumieniu z sekretarzem KC PZPR ds. propagandy, Pietrzak – sam należący do Partii, a wcześniej także do socjalistycznego Związku Młodzieży Polskiej – brał na cel aktualnych wrogów władzy, np. zapatrzonych w zgniły Zachód intelektualistów. Premierowe wykonania szkalujących wrogów PRL skeczów i przyśpiewek oklaskiwały zaś takie indywidua jak Józef Cyrankiewicz czy wspomniany Moczar.
Czy Jan Pietrzak to najmniej zabawny komik w Polsce?
W słownikach powinno pojawić się hasło „paradoks Pietrzaka”, oznaczające sytuację, w której im bardziej żenującą formę prezentujesz, tym intensywniej jesteś promowany