Na stronie "Dwutygodnika" możecie przeczytać rozmowę, którą przeprowadziłem z Aleksandrą Kardaś, Marcinem Popkiewiczem i Janem Chudzyńskim na temat katastrofy klimatycznej. Cała trójka mówi rzeczy ważne i ciekawe, dlatego serdecznie polecam! Fragment rozmowy na zachętę:

A co powiecie na argument części, podkreślam: części ekonomistów, że wcale jest tak źle, że wpływ globalnego ocieplenia na PKB nie jest dramatyczny, możemy pozwolić sobie nawet na trzy stopnie wzrostu temperatury? Niektórzy eksperci z Forum Obywatelskiego Rozwoju uważają, że nie ma potrzeby mówić o „katastrofie”, że to przeciwskuteczny alarmizm.

MP: Myślenie o PKB można doprowadzić do absurdu, bo przecież jeśli zginie biedniejsza połowa ludzkości, to PKB per capita może nawet wzrosnąć, ale przecież o to chodzi. Modele próbujące łączyć PKB z globalnym ociepleniem są bardzo uproszczone i nie biorą pod uwagę punktów krytycznych.

AK: Dokładnie, mamy przecież raport IPCC, który podsumowuje różnicę między wzrostem temperatury o półtora stopnia a wzrostem o dwa stopnie, mówiąc o konsekwencjach dla wielu systemów przyrodniczych, od których zależymy. Powyżej dwóch stopni pojawia się ryzyko poważnych katastrof. Powyżej trzech stopni mamy całą lawinę dodatkowych skutków. można zaniedbać tej geofizycznej strony, prawdopodobnie przy dojściu do trzech stopni nie da się uniknąć jeszcze większego ocieplenia. To, że „było nas stać” na ocieplenie o trzy stopnie, będzie marną pociechą, gdy sięgnie ono czterech lub więcej.

JCh: Wydaje się, że nawet w Polsce pojawiają się nieśmiałe próby, aby zacząć myśleć o rozwoju nie przez pryzmat PKB. Mamy takie pomysły jak Indeks Odpowiedzialnego Rozwoju, niedoskonałe, nadal utożsamiające wzrost gospodarczy z rozwojem, ale będące jednak symptomem zmiany myślenia. Teraz jeszcze wypadałoby zdobyć się na refleksję nad wzrostem gospodarczym, zacząć kreślić scenariusze postwzrostowe i wprowadzać te rozważania do programów studiów. Tak żeby uchronić kolejne roczniki studentek i studentów ekonomii oraz nauk o zarządzaniu od uproszczonej wizji świata.

Będą lokalne końce świata / Obyczaje / dwutygodnik.com

Jeżeli na granicach Europy stanie miliard Afrykanów, powiedzą, że to my naszymi emisjami zmieniliśmy klimat, a oni mogą mieszkać tam, gdzie ich przodkowie. Czy będziemy w stanie przyjąć więcej ludzi niż liczy populacja Europy?

Źródło
Opublikowano: 2019-08-30 17:30:33