Archiwum miesiąca:czerwiec 2020

Jan Śpiewak:

Wdałem się w dyskusję ze znajomym – skądinąd osobą publicznie znaną i aktywną w mediach społecznościowych – o to, czy skoro wszystkie sondaże wskazują, że wyścig wyborczy będzie bardzo wyrównany, to warto, by Rafał Trzaskowski jakoś odniósł się do warszawskiej afery reprywatyzacyjnej. W mojej ocenie kampania wyborcza w sytuacji, w której o zwycięstwie mogą zdecydować ułamki procenta, powinna polegać na wyszukiwaniu tematów, które są istotne dla kolejnych grup wyborców i budowie przekazu nie tylko bardzo ogólnego, ale również takiego, który kierowany jest do szeregu konkretnych ludzi. Gdy zaś własna formacja jest czymś obciążona, warto być może od pewnych elementów wręcz się odciąć.

Mój znajomy był przeciwnego zdania i przekonywał mnie, że nie warto się wspomnianą sprawą zajmować, bo Jan Śpiewak (tu rytualna litania tego, jakim to Śpiewak jest zaprzańcem, pisowcem i ogólnie nieciekawym moralnie człowiekiem) niczego w wyborach na prezydenta Warszawy "na tym nie ugrał". Śmiem twierdzić, że teraz "gra tym" pewnie zawodnik nieco groźniejszy niż Jan Śpiewak, więc argument jest cokolwiek chybiony i że o sprawie da się (a nawet wypada) pomyśleć czasem w kontekście innym niż tylko tym, czy Jan Śpiewak ma taki lub inny charakter, ale trudno.

Gdybym miał streścić dalszą linię argumentacji mojego rozmówcy to byłaby ona mniej więcej taka:

1) może i coś było nie tak, ale nie przesadzajmy;

2) jak się coś otrzyma zgodnie z procedurami, ale jest to kradzież, to nie jest to kradzież, skoro była ona zgodna z procedurami;

3) wyrzuceni z mieszkań to ludzie "prości" i tak czy tak zagłosują na Andrzeja Dudę (bo są "prości" i nie obchodzi ich demokracja);

4) kamienice koniec końców dziś wyglądają lepiej (to akurat prawda, z tym drobnym zastrzeżeniem, że to chyba nie dziwne, że paser wystawia towar na sprzedaż po jego odczyszczeniu)

I na tym bym skończył, gdyby nie punkt 5, który jest tak przecudnej urody, że postanowiłem się z Państwem podzielić impresjami z tej rozmowy. Otóż mój Szanowny Interlokutor spytał mnie, czemu mam obsesję na tle jakieś niszowej sprawy. Odparłem, że wyrzucenie z mieszkań kilkunastu, jak nie kilkudziesięciu tysięcy ludzi nie jest sprawą niszową, a nadto wydaje mi się (to taka pewnie nieco ekstrawagancka teza), że w polityce wiarygodność pomaga, a nie przeszkadza. Na to mój rozmówca rzekł, że z "takim podejściem to Pan (choć miał na myśli raczej chyba jednak "pan) nigdy nie zostanie zaakceptowany wśród elit". Nie byłem do końca pewien, czy to życzliwa rada, czy groźba, ale niezrażony odparłem, że coś w życiu osiągnąwszy, mając skończone studia, znając kilka języków, a tak z pochodzenia będąc za szlachty (zubożałej, ale zawsze) i inteligencji z jednej strony i z inteligencji i elity urzędniczej z drugiej to ja jestem od przyjmowania, a nie od bycia przyjmowanym. Rozmówca się chyba obraził.

Źródło
Opublikowano: 2020-06-30 19:34:44