STO LAT TEMU POWSTAŁ TYMCZASOWY RZĄD LUDOWY Z IGNACYM DASZYŃSKIM NA CZELE.

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

STO LAT TEMU POWSTAŁ TYMCZASOWY RZĄD LUDOWY Z IGNACYM DASZYŃSKIM NA CZELE.

Był on wyrazem programu polskich socjalistów sformułowanego wiele lat wcześniej, z którego wynikało że niepodległe państwo polskie jest potrzebne do tego, żeby zrealizować cele polityczne i społeczne. Cele te doskonale wyraża manifest rządu Daszyńskiego, a wcześniej manifest Rady Narodowej dla Księstwa Cieszyńskiego, mówiący o Rzeczypospolitej równych praw dla wszystkich bez względu na płeć, narodowość i wyznanie, gwarantującą prawa pracownicze i socjalne

Do 1937 roku PPS i środowiska lewicowe obchodziły święto niepodległości właśnie 7 listopada, w rocznicę powstania rządu lubelskiego. Warto reaktywować tę tradycję. Nie każdy przecież odnajduje się w atmosferze oficjalnych obchodów państwowych, a na pewno nie dla wszystkich organizowany jest nacjonalistyczny Marsz Niepodległości. Nacjonalistyczna martyrologia nie jest jedyną tradycją, do której mogą się odwoływać obywatele chcący uczcić niepodległość swojego kraju. Rząd lubelski chciał stworzyć otwarte społeczeństwo, pracujące dla wspólnego dobra. Najwyższa pora wypełnić zawstydzającą białą plamę pamięci historycznej, jaką jest przemilczanie wielkiej roli socjalistów w wywalczeniu i umocnieniu własnego państwa.


Źródło
Opublikowano: 2018-11-07 10:06:56

Dzisiaj mija 82. rocznica śmierci Ignacego Daszyńskiego – wybitnego przedstawiciela PPS-u, prezesa Towarzystwa Uniwersyt

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Dzisiaj mija 82. rocznica śmierci Ignacego Daszyńskiego – wybitnego przedstawiciela PPS-u, prezesa Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, posła parlamentu austriackiego i polskiego oraz premiera Rządu Ludowego w Lublinie.

W Śląsku Cieszyńskim upatrywał doskonały grunt pod krzewienie socjalistycznych idei. Jak wspominał Emanuel Chobot – Daszyński często uczestniczył w życiu lokalnego ruchu robotniczego, a w 1900 roku wspierał strajki górników z okręgu Ostrawsko-Karwińskiego,

Daszyński nierzadko bywał także w Bystrej Śląskiej jako kuracjusz Sanatorium Przeciwgruźliczego. Zmarł tam w nocy z 30 na 31 października. Trumnę z jego ciałem żegnało wielu robotników z Bielska, Białej.i Lipnika.

Dzisiaj z okazji wspomnianej rocznicy mamy zamiar złożyć kwiaty pod tablicą upamiętniającą pobyt Daszyńskiego w Bystrej Śląskiej.


Źródło
Opublikowano: 2018-10-31 14:36:30

100 lat temu, 19 października 1918 roku ukonstytuowała się w Cieszynie Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego. Kiedy w inn

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

100 lat temu, 19 października 1918 roku ukonstytuowała się w Cieszynie Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego. Kiedy w innych polskich miastach życie polityczne dopiero się organizowało, w Cieszynie powstał autonomiczny rząd. Zasiadały w nim wszystkie liczące się cieszyńskie środowiska. Rząd tworzyli ewangelicy z Polskiego Zjednoczenia Narodowego, katolicy ze Związku Śląskich Katolików oraz socjaliści z Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej pod przywództwem Tadeusza Regera. Jednak przede wszystkim każde z ugrupowań wprowadziło do Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego po jednej kobiecie. Zofia Kirkor-Kiedroniowa, Dorota Kłuszyńska i Maria Sojkowa miały duży wpływ na ówczesną politykę i nie znalazły się w Radzie Narodowej przypadkowo. W 1918 roku i jeszcze długo później nie było dla kobiet miejsca w rządach, a na Śląsku Cieszyńskim udało się stworzyć wyjątkowy precedens wyprzedzając o dziesiątki lat sytuację nie tylko na ziemiach polskich, ale i w Europie.
Do rady narodowej dla Śląska Cieszyńskiego z ramienia PPS weszli:
Dora Kłuszyńska, Franciszek Czyż górnik, Piotr Kornuta kierownik domu robotniczego w Trzyńcu, Jerzy Kantor przewodniczący Stowarzyszenia Górników w Cieszynie, Emanuel Chobot kierownik hurtowni w Morawskiej Ostrawie, Ryszard Kunicki lekarz, Tadeusz Reger poseł do parlamentu.


Źródło
Opublikowano: 2018-10-19 12:27:06

Regerowska wrażliwość Komitetu Wyborczego Wyborców SIŁA

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

A tutaj krótki artykuł o naszej uroczystości w niedzielę. Bardzo się cieszymy, że w wigilię 80. rocznicy śmierci Tadeusza Regera mogliśmy stać nad jego grobem z Joanna Wowrzeczka – która kontynuuje myśl regerowską w cieszyńskiej polityce samorządowej.
Musimy także podziękować za bardzo miłe przyjęcie na pikniku przedwyborczym KWW Siła – komitetu wyborczego Joanny, który wprost odwołuje się do Robotniczego Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Siła".
Lepiej spożytkowanego niedzielnego popołudnia nie mogliśmy sobie wymarzyć, dziękujemy!

https://wiadomosci.ox.pl/regerowska-wrazliwosc-komitetu-wyb…

Regerowska wrażliwość Komitetu Wyborczego Wyborców SIŁA

Z okazji przypadającej w poniedziałek 80 rocznicy śmierci Tadeusza Regera, członkowie stowarzyszenia jego imienia oraz kandydaci w wyborach samorządowych z KWW SIŁA zapalili 14 października na grobie tego działacza socjalistycznego i robotniczego, jednego ze współprezydentów Rady Narodowe…

Źródło
Opublikowano: 2018-10-18 16:48:13

80 lat temu zmarł Tadeusz Reger – działacz ruchu robotniczego i niepodległościowego, poseł do parlamentu austriackiego,

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

80 lat temu zmarł Tadeusz Reger – działacz ruchu robotniczego i niepodległościowego, poseł do parlamentu austriackiego, Sejmu Ustawodawczego i Sejmu RP, dziennikarz i publicysta. Z urodzenia Amerykanin, z wychowania Przemyślanin i Krakowianin, należący do ścisłego kierownictwa Polskiej Partii Socjaldemokratycznej Galicji i Śląska. Szerzył idee socjaldemokratyczne wśród robotników na Śląsku Cieszyńskim, osiedlając się tu na stałe, najpierw w Porębie (Orłowa) koło czeskiej Karwiny, potem już w Cieszynie.
Stworzył szerokie lewicowe zaplecze partyjne, m.in. redagując pierwszą na tym terenie gazetę robotniczą „Równość”, która broniła interesów ekonomicznych i politycznych klasy robotniczej oraz chłopstwa, a także demaskowała egoizm klasowy właścicieli fabryk i kopalń. Reger postulował i propagował wprowadzenie 8-godzinnego dnia pracy oraz powszechnego prawa wyborczego. Był inicjatorem założenia stowarzyszenia Polskich Robotników i Robotnic „Siła” oraz spółdzielni spożywców i domów robotniczych. Po wybuchu I wojny światowej pełnił służbę w Legionach. W październiku 1918 r. został jednym z trzech prezydentów Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego. Po powstaniu państwa polskiego był członkiem naczelnych władz Polskiej Partii Socjalistycznej oraz Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych. W latach 1919–1935 był posłem do Sejmu Polskiego w Warszawie. Stale zaangażowany w działalność „Siły” i ruchu spółdzielczego, aktywny działacz społeczny. W polskim Cieszynie powołał do życia Powiatową Kasę Chorych, a następnie jej przewodniczył. W Bystrej Śląskiej zainicjował budowę sanatorium Związku Górników „Domu Zdrowia”. W Sejmie przewodniczył Komisji Ochrony Pracy, z jego inicjatywy i za jego staraniem uchwalono m. in. ustawę o ubezpieczeniu na wypadek bezrobocia.
Wypadki na Zaolziu w 1938 r. i tragiczną śmierć syna przeżył ciężko i zapadł na zdrowiu. Zmarł w Bystrej, gdzie przebywał na leczeniu w sanatorium. Po uroczystościach żałobnych w Bielsku i Cieszynie został pochowany na cmentarzu komunalnym w tym drugim mieście. Był odznaczony Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Niepodległości.


Źródło
Opublikowano: 2018-10-15 08:30:01

Dzisiaj, 14 października, na cmentarzu komunalnym w Cieszynie, złożyliśmy kwiaty i zapaliliśmy znicze na grobie Tadeusza

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Dzisiaj, 14 października, na cmentarzu komunalnym w Cieszynie, złożyliśmy kwiaty i zapaliliśmy znicze na grobie Tadeusza Regera – socjalisty, organizatora komórki PPSD na Śląsku Cieszyńskim. Do jego biografii i życiowej postawy odwołuje się wiele lewicowych i społecznikowskich środowisk z Cieszyna….

Więcej


Źródło
Opublikowano: 2018-10-14 18:22:26

Cieszyńska lewica międzywojenna to nie tylko Tadeusz Reger, Dorota Kłuszyńska i im podobni. Otóż Julian Przyboś – cieszy

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Cieszyńska lewica międzywojenna to nie tylko Tadeusz Reger, Dorota Kłuszyńska i im podobni. Otóż Julian Przyboś – cieszyński poeta awangardowy i nauczyciel z Państwowego Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego (dzisiejsze II Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika), którego uczniem był m.in. Kornel Filipowicz – również popierał i podzielał lewicowe idee. Wyraz swoich afiliacji dał w tomiku „Równanie serca”, gdzie znajdujemy wiersze takie, jak „Odjazd z wakacji”; „Nad Śląskiem”; „Krół-Huta–Wisła”; „Obmurowani” czy „Na Granicy”. Poniżej prezentujemy dwa z wymienionych wierszy:

ODJAZD Z WAKACJI

Że z pochylonych karków i zgrabiałych rąk
wysmuknąłem się lotniejszym swym ciałem
w ptasi wyraj nad wsi zbiegłe,
obstawione wojskiem –

Odjechałem
daremnie.

Codziennie, skoro świt,
z każdym ranem,
chłopskość ojca, czerwony kur, we mnie
płomnienniej
pieje!

Choć wóz – innej zieleni mnie wydał…
Sierp dobranego horyzontu
ze żyt płonych zżął mnie na odległość…
Niski owies, sypiąc się, seplenił…
Choć przed miastem widnokrąg
przystanął –

Na nic!

Tamten widok
przestrzelonych pleców
rani
i bije we mnie serce buntu:
pięćdziesięciokrotna śmierć
zabitych w Rzeszowskiem.

Znów muszę z rozpaczy nienawistnej drżeć.

1934

NA GRANICY

Słońce we wzgórzu przeciwległym wryte
eksploduje wojenna zorza.

Znad doliny z gór bijącej jak lufa armatnia,
poprzez obszar wzbierający do wybuchu,
widzę:
W chmurach płonie Czerwona Hiszpania,
Olza płynie przez pożar.

Słucham. Głos stamtąd – ranny, nim odezwie się – krwawi

Do obrony! Do obrony Do obrony!
Niech słuchawki na skroniach stalowy hełm sklepią!
Radio zawiera tamtą przestrzeń w dynamit,
szrapnelami rażę wrogów pod Madrytem,
tam – tu zmagam się w walce, biały i czerwony.

Słup niebios. Ze wzniesionej na mogiłę góry
płomień.

Wystrzał – i błysk coraz bliżej nad obszarem
Pocisk niepobitych bateryj
o rozmiar wolności
przenosi:
dzień wybuchu pada wschodząc koło mnie.
Wisła toczy dalszy nurt Manzanares,
Madryt zwycięży na ulicach Warszawy.

Cieszyn, 1936


Źródło
Opublikowano: 2018-09-29 12:28:45

19 sierpnia w cieszyńskiej świetlicy Krytyki Politycznej odbyła się premiera spektaklu „Maryśka i Maszyny” w reżyserii

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

19 sierpnia w cieszyńskiej świetlicy Krytyki Politycznej odbyła się premiera spektaklu „Maryśka i Maszyny” w reżyserii Bogdana Słupczyńskiego, a w wykonaniu dzieci z O! Świetlica Krytyki Politycznej. Sztuka była inspirowana sylwetką Marii Waradsówny – pierwszej posiadaczki motocykla na Śląsku…

Więcej





Źródło
Opublikowano: 2018-08-24 12:05:12

Jak się okazało, Cieszyn nie zapomina o swoich kobiecych bohaterkach. Otóż 22 kwietnia bieżącego roku Zamek Cieszyn odsł

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Jak się okazało, Cieszyn nie zapomina o swoich kobiecych bohaterkach. Otóż 22 kwietnia bieżącego roku Zamek Cieszyn odsłonił dwie nowe lampy-pomniki w swojej Uliczce Cieszyńskich Kobiet, poświęcone Dorocie Kłuszyńskiej i Marii Sojkowej.

My, jednak, chcielibyśmy oddać hołd przede wszystkim Dorocie Kłuszyńskiej (1874-1952) – aktywistce, feministce redagującej „Głos kobiet” i o ten głos oraz prawa kobiet walczącej, jak również działaczce PPSD, która razem ze swoim partyjnym kolegą, a naszym Patronem, zasiadała w Radzie Narodowej Księstwa Cieszyńskiego.

Bardzo nas cieszy, że lewicowe tradycje Śląska Cieszyńskiego wraz z ich feministycznym i kobiecym aspektem są przypominane, a pamięć o nich jest przechowywana i pielęgnowana.


Źródło
Opublikowano: 2018-08-12 11:47:40

Dzisiaj chcielibyśmy Wam przypomnieć o „Sile” – stowarzyszeniu, które odegrało niebagatelną rolę w ruchu socjalistycznym

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Dzisiaj chcielibyśmy Wam przypomnieć o „Sile” – stowarzyszeniu, które odegrało niebagatelną rolę w ruchu socjalistycznym w Galicji i na Śląsku Cieszyńskim, ale po kolei.

Galicja w XIX wieku była biednym krajem monarchii Austro-Węgierskiej uciskanym szlacheckim sobiepaństwem. Naprzeciw ziemiaństwu…

Więcej


Źródło
Opublikowano: 2018-08-05 12:16:55

Tym razem chcielibyśmy przypomnieć Wam sylwetkę Zofii Kirkor-Kierdoniowej – znamienitej nauczycielki, działaczki PPSu i

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Tym razem chcielibyśmy przypomnieć Wam sylwetkę Zofii Kirkor-Kierdoniowej – znamienitej nauczycielki, działaczki PPSu i Macierzy Szkolnej Śląska Cieszyńskiego, członkini Narodowej Organizacji Kobiet oraz Ligi narodowej, która razem z Tadeuszem Regerem zasiadała w Radzie Narodowej Księstwa…

Więcej


Źródło
Opublikowano: 2018-07-21 12:00:53

W 1900 roku Tadeusz Reger i Piotr Cinger stanęli na czele komitetu strajkowego zaolziańskich górników ze wschodniej częś

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

W 1900 roku Tadeusz Reger i Piotr Cinger stanęli na czele komitetu strajkowego zaolziańskich górników ze wschodniej części zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego. Walczyli na ich czele o bezpieczną pracę, zerwanie z brutalnymi praktykami nadzorców, bezpłatny deputat węglowy, opłacanie przez przedsiębiorców narzędzi pracy i oleju do lamp, a także cotygodniową wypłatę i ośmiogodzinny dzień pracy. Na łamach „Równości” Reger apelował do górników:
„Nie daj się deptać
Nie daj się poniżać
Nie daj się uciskać
Nie daj się wyzyskiwać
Pamiętaj, abyś się wyzbył służalczości
Pamiętaj, abyś nie uginał się przed żyjącym człowiekiem
Albowiem on nie jest niczym innym, niż Ty!”

Korzystając z okazji, chcemy polecić Waszej uwadze poniższą broszurę wydaną przez Macierz Ziemi Cieszyńskiej i.poświęconą naszemu Patronowi.


Źródło
Opublikowano: 2018-07-13 14:44:47

121 lat temu, 24 czerwca 1897 roku, w Cieszynie ukazał się pierwszy numer polskiego pisma socjalistycznego, organu PPSD

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

121 lat temu, 24 czerwca 1897 roku, w Cieszynie ukazał się pierwszy numer polskiego pisma socjalistycznego, organu PPSD „Równość” – pisma poświęconego sprawom zawodowym, społecznym i politycznym „ludu pracującego”. Gazetę „Równość” powołał do życia Tadeusz Reger, było to pierwsze na Śląsku pismo socjalistyczne.

Początkowo „Równość” wychodziła jako dwutygodnik, w czasie wielkiego strajku powszechnego górników w Zagłębiu Ostrawsko-Karwińskim, wydawana była jako dziennik, od 1901 r. ukazywała się trzy lub dwa razy w miesiącu. Nakład pisma wynosił od 1 200 do 2 400 egzemplarzy.

Od początku istnienia, „Równość” drukowano w Cieszynie, z czasem w Bielsku, a w końcu w Morawskiej Ostrawie. Wydawcą i redaktorem naczelnym „Równości” był Tadeusz Reger. W czasie stanu wyjątkowego w Galicji (1898) i zamknięcia gazet robotniczych, „Równość” kolportowano także w Krakowie. W treści pisma Reger wysunął na czoło walkę o pozyskanie przez proletariat drogą możliwie najlepszych ustaw znaczącego wpływu na życie w kraju i państwie, a więc poprzez reformę wyborczą do rad gminnych, sejmu krajowego i parlamentu.

„Równość” broniła interesów ekonomicznych i politycznych klasy robotniczej oraz chłopstwa, demaskowała egoizm klasowy właścicieli fabryk i kopalń, krytykowała rolę kleru zwalczającego ruch robotniczy.

Czy istnieje szansa, aby i dzisiaj „Równość” było wydawane?


Źródło
Opublikowano: 2018-06-24 09:29:02

5 czerwca 1910 roku, przy udziale polskich, czeskich i niemieckich robotników, miało miejsce uroczyste otwarcie Domu Rob

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

5 czerwca 1910 roku, przy udziale polskich, czeskich i niemieckich robotników, miało miejsce uroczyste otwarcie Domu Robotniczego w Cieszynie.

Domy Robotnicze były bardzo ważnym miejscem dla samoorganizacji robotników, a także dorobkiem mrówczej pracy ich działalności zarówno gospodarczej jak i kulturalnej. Na samym początku swojej działalności, organizacje i stowarzyszenia robotnicze nie posiadały stałych siedzib. Spotykały się w różnych miejscach, przeważnie w restauracjach na terenie całego miasta. Pierwszą organizacją socjaldemokratyczną w Cieszynie było Ogólne Stowarzyszenie Robotniczo-Edukacyjne działające od 1897 roku i to właśnie temu cieszyńskiemu Stowarzyszeniu, Vladislav Kuchejda sprzedał dom z restauracją i ogromnym ogrodem.

Na terenie Śląska Cieszyńskiego inicjatorem zakładania Domów Robotniczych był Tadeusz Reger.

Po podziale miasta w 1920 roku, budynek Domu Robotniczego znajduje się w Czeskim Cieszynie, na ulicy Sokola-Tumy.


Źródło
Opublikowano: 2018-06-05 08:43:39

Dzisiaj świętujemy 1 Maja – dzień solidarności ludzi pracy.

Stowarzyszenie im. Tadeusza Regera:

Dzisiaj świętujemy 1 Maja – dzień solidarności ludzi pracy.

Tak o święcie robotniczym na Śląsku Cieszyńskim, pisał Tadeusz Reger.

„Hasło rzucone na pierwszym międzynarodowym zjeździe socjalistycznym w Paryżu w roku 1889, aby dzień 1 maja uczynić corocznym powszechnym świętem robotniczym, stało się potężną dźwignią postępu i rozwoju ruchu robotniczego we wszystkich krajach i u wszystkich narodów.

Nigdzie jednakowoż może głęboka treść manifestacji majowej nie przyjęła się w masach proletariatu tak silnie i nigdzie może nie wywołała ona tak trwałych i głębokich zmian w całej umysłowości klasy pracującej, jak na Śląsku Cieszyńskim. Nigdzie też zapewne – z wyjątkiem krwią męczeńską proletariatu ociekającej Polski pod panowaniem caratu – nie okupili robotnicy zdobyczy majowych tak obfitym haraczem krwi własnej, jak robotnicy śląscy.

Uchwała międzynarodowego zjazdu socjalistycznego w Paryżu, aby dzień 1 maja święcić bezrobociem [zaprzestaniem pracy] jako międzynarodową demonstracją proletariatu, napełniła dusze robotników śląskich jakimś przedziwnym, świętym zapałem, wiarą i otuchą. Większość nie rozumiała zrazu wprawdzie znaczenia tej demonstracji, wszyscy jednakowoż widzieli w niej potężne wezwanie bojowe, apel do międzynarodowej solidarności wszystkich pracujących i protest przeciwko wyzyskowi kapitalistycznemu. W masach robotniczych, wyzyskiwanych podwójnie: raz jako siła robocza, drugi raz jako spożywcy, potrzeba takiego protestu była tym większa, ile że w owym czasie przemysł przeżywał okres świetnego rozkwitu, gdy równocześnie zarobki pozostawały niskie a drożyzna wszystkich środków do życia rosła z dnia na dzień. Oczywiście, że słudzy kapitału i C.K. biurokracja austriacka ze zgrozą wyczekiwali tego, co miało nadejść.

Tkacze w Białej od kilku dni nie mogli kupić kawałka chleba. Z tego powodu przyszło, do drobnych zresztą, zaburzeń przed sklepem pewnego piekarza; nie miał, biedaczysko chleba, ale za to miał stosy bielusieńkich, małych, maślanych rogalików. Sklep piekarza zrabowano i, jak to zwykle w podobnych wypadkach bywa, rzucono się także na inne sklepy spożywcze (…) W tym momencie zjawiło się wojsko, które – bez przepisanego regulaminem ostrzeżenia – dało salwy, jedną, drugą i trzecią do gęsto ściśniętego wśród kamienic bezbronnego tłumu.

Działo się to w przededniu 1 maja 1890 roku. Oczywiście bezrobocie było nazajutrz w całym okręgu przemysłowym Bielska i Białej najzupełniejsze. Mimo zakazu władz, odbyły się liczne zgromadzenia i wspaniały pochód. Strajkujący wystawili szereg żądań, jak: podniesienie płacy, uregulowanie akordów; pobudowanie sypialń dla robotników zamiejscowych, skrócenie czasu pracy do godzin ośmiu. To ostatnie żądanie najbardziej przeraziło fabrykantów.
Przez długi szereg lat następnych demonstracje majowe w okręgu bielsko-bialskim musiały się ograniczyć do skromnych zebrań wieczornych lub w południe, w czasie przerwy obiadowej. O masowym, ogólnym bezrobociu mowy być nie mogło. Lecz w ostatnich latach, gdy organizacja socjalistyczna, pokonawszy zarazę Stojałowszczyzny i chrześcijańsko-socjalnego służalstwa wobec żydowskich kapitalistów, stała się czynnikiem decydującym w życiu mas, fabryki i warsztaty tutejsze coraz liczniej święcą dzień pierwszego maja bezrobociem.

Najwspanialsze bywały zawsze demonstracje majowe w Orłowej. Na obszernym placu targowym, wokół wysokiej, pięknie przystrojonej w zieleń świeżą i czerwone sukno trybuny, liczono w latach 1912 do 1914, po 20 do 30 tysięcy demonstrantów. Napływali oni ze wszech stron równocześnie w olbrzymich pochodach, z kapelami na czele, niosąc liczne, piękne, często artystycznie wykonane sztandary. Czoło pochodu stanowiły zwykle dziewczątka w bieli, z wiankami na główkach, przepasane czerwonymi szarfami. Umundurowani członkowie stowarzyszenia gimnastycznego „Siła” oraz „Związku Strzeleckiego” w kolumnach dziarskich i karnych, liczących po 100 do 200 ludzi, wywoływali zawsze powszechny entuzjazm.

Dziś, gdy najeźdźca czeski chce nam wydrzeć zdradą i gwałtem Orłowę i całe nasze polskie zagłębie węglowe, warto przytoczyć wyjątek z rezolucji majowej, którą wśród niesłychanego entuzjazmu uchwalono w roku 1912, a w latach następnych zawsze powtarzano:
W narodzie polskim, ujarzmionym przez obcą przemoc, pozbawionym jedności i niepodległości państwowej, uważa proletariat za swój obowiązek klasowy wywalczenie niezależności Ojczyzny. Socjalizm nie da się pogodzić z niewolą narodu i z pogwałceniem jego samorządu.

Sprawa socjalizmu zyskać tylko może przez wyzwolenie się narodu polskiego z kajdan niewoli.
W rezolucji tej złożone jest całe wyznanie wiary polskiego proletariatu na Śląsku; mówi ono: walczyć chcemy i będziemy za socjalizm i za zjednoczenie i wolność narodu, aż do ostatniego tchu, aż nadejdzie dzień, w którym 1 maja przestanie być demonstracją bojową a stanie się świętem tryumfu i zwycięstwa idei.”
Tadeusz Reger


Źródło
Opublikowano: 2018-05-01 09:37:13