Agnieszka Dziemianowicz-Bąk:
W polityce chodzi o to, żeby zmieniać rzeczywistość. Nie zawsze to jest możliwe tu i teraz, ale żeby było możliwe w ogóle, to nie można się na tę rzeczywistość obrażać i przed nią chować. Trzeba się w niej odnaleźć.
Dlatego, pomimo ostatnich dwóch tygodni kampanii, idę w niedzielę na wybory. "Pomimo", bo gdybym miała kierować się tym, co w kampanii się wydarzyło – w różnych proporcjach z jednej czy drugiej strony – to pewnie zostałabym w domu.
Nienawiść lub znieczulica wobec osób lgbt, głupota i nieodpowiedzialność w sprawie szczepień, antypaństwowa postawa w kwestii podatków, umizgi do prawicowych bojówek. To, co zostało zrobione w ciągu ostatnich dwóch tygodni nie zniknie w powyborczy poranek. Ktoś gdzieś nie zaszczepi córki, ktoś uzna, że oplucie geja mu się po prostu należy, ktoś będzie nadal żyć w lęku, że odbiorą mu syna, bo wychowuje go z partnerką tej samej płci. Czeka nas dużo pracy przy odkłamywaniu wyborczych bzdur, odbudowie poczucia bezpieczeństwa i wspólnoty, odczarowywaniu mitów o złym państwie odzierającym dobroduszne korpo z podatków. Być może czeka nas także praca przy organizacji sprzeciwu, protestów, a w najlepszym wypadku presji na lokatora Pałacu Prezydenckiego. Bez względu na to, kto wygra, dzień 12 lipca niczego nie zakończy, nie załatwi ani nie zamknie. I dobrze. Bo nadal sens będzie miała walka o Polskę, w której godnie, bezpiecznie i po swojemu mogliby żyć górnicy i nauczycielki, emeryci i lesbijki, rolnicy i kobiety, wielopokoleniowe rodziny i samodzielni rodzice, dzieciaki z Pragi i z Mokotowa, z Nadodrza i z Dzierżoniowa. I tak dalej, i tak dalej.
Ja w niedzielę wybieram się na wybory i zamierzam oddać w nich ważny głos. Was też do tego zachęcam. Ten mój będzie głosem przeciwko obecnej władzy – głównie dlatego, że jest władzą obecną i niemal totalną, a w swojej totalności niebezpieczną. Dziś szczególnie niebezpieczną dla kobiet, dla mniejszości, dla pracowników, dla cudzoziemców – a jutro mogącą okazać się niebezpieczną dla dowolnej kolejnej grupy, której interesy i dobro staną na drodze interesom rządzących. Ja przeciwko tej władzy zagłosuję w niedzielę – tak, żeby rządząc w Sejmie (a chwilę jeszcze rządzić będzie), ale już bez prezydenta, stała się choć trochę mniej niebezpieczna.
Ale rozumiem tych, którzy oddadzą głos odwrotny – przeciwko reprezentantowi władzy poprzedniej. Tych, którzy w monopolu władzy PiS-u widzą nie tyle zagrożenie, a zabezpieczenie przed powrotem tego, co było. Tych, dla których czas rządów PiS to – mała, niewystarczająca, ale jednak – zmiana jakości życia. Tych, którzy zwyczajnie nie chcą powrotu ekipy, która do zaoferowania miała im przez lata głównie pogardę.
Ja też go nie chcę. I jeśli wygra kandydat, na którego zamierzam zagłosować, będę od pierwszego dnia jego prezydentury pracować, by do tego powrotu jednak nie doszło. I żeby zamiast tego możliwa stała się w końcu prawdziwa, głęboka zmiana. Na lepsze, na normalne.
Bez względu na to, czy i na kogo Wy zagłosujecie w niedzielę, zachęcam Was, wszystkie i wszystkich, do wspólnej pracy nad tą zmianą.
P.S. A jak się nam już wspólnymi siłami ta zmiana uda, to za 5 lat w drugiej turze wyborów prezydenckich będziemy wybierać między postępową zwolenniczką uniwersalnego dochodu podstawowego a nieco bardziej zachowawczą orędowniczką wprowadzenia na początek emerytury obywatelskiej. I tego i Wam, i sobie, najserdeczniej życzę!
Źródło
Opublikowano: 2020-07-10 19:39:47
