Category Archives: Reprywatyzacja

Płacić i mieszkać

Najem komunalny jest lepszy od własnego mieszkania, bo własność można zlicytować za długi a najmu nikt nie zlicytuje. Jeśli więc wynajmujesz mieszkanie komunalne w pierwszej kolejności powinieneś spłacać dług czynszowy. Inne niespłacone zobowiązania, np. kredyty bankowe, nie będą rzutowały na sytuację mieszkaniową dłużnika. Trzeba też pamiętać, że dopóki gmina nie rozwiąże z nami umowy najmu eksmisja nam nie grozi. Bo sąd orzeka eksmisję na podstawie braku umowy, a nie samego długu. Chociaż dług może być przyczyną wypowiedzenia umowy.
Bardzo często już w trakcie rozprawy o eksmisję informujemy sąd, że toczą się z miastem (gminą) rozmowy o przywróceniu umowy i spłacie zadłużenia. To zwykle wystarcza by sprawę zawieszono. Zyskujemy wtedy czas na zdobycie pieniędzy, spłatę zadłużenia i przywrócenie sobie tytułu prawnego (umowy najmu) do lokalu. Nie wystarczy jednak spłacić dług. Trzeba jeszcze wymóc na gminie przywrócenie umowy. W Niemczech, gdy dłużnik czynszowy spłaci zaległości umowa odnawia się automatycznie. U nas niestety wystarczy zaniedbać starań o ponowne zawarcie umowy, by wylecieć z mieszkania mimo, że całe zadłużenie jest już spłacone.
Od czasu do czasu Kancelaria Sprawiedliwości Społecznej blokuje eksmisje. Są to wypadki coraz rzadsze i robimy to tylko wtedy gdy o eksmisji dowiadujemy się zbyt późno by podjąć kroki prawne lub negocjacje z wierzycielem. Blokada nie rozwiązuje problemu, który legł u podstaw eksmisji i służy tylko kupieniu czasu potrzebnego na spłatę i negocjacje.
Ludzie bardzo często pytają dlaczego, mimo że czynsz w lokalu komunalnym jest niski, lokatorzy i tak nie płacą doprowadzając do wielkiego nieraz zadłużenia. Cała masa ludzi młodych musi mierzyć się z długami czynszowymi, które powstały gdy byli niepełnoletni. Były to też czasy, gdy w Polsce panowało duże bezrobocie i najczęstszą przyczyną długów było to, że rodzice utracili pracę. Dodatkowo trzeba wspomnieć o tym, że po wypowiedzeniu umowy najmu naliczono lokatorom karny czynsz dwu lub nawet trzykrotnie wyższy od dotychczasowego. W ten sposób ruszała lawina długów, za którymi często szły eksmisje, w tym eksmisje na bruk.
Ludzie zaczynają zalegać z czynszem również wtedy kiedy pracodawca spóźnia się z wypłatą wynagrodzenia, a przecież zdarza się, np. w budownictwie, że wcale nie płaci. Samotne matki zadłużają się, gdy ojciec dzieci nie płaci alimentów. Znam kobietę, której ojciec dwóch synów był winien o wiele więcej niż ona zalegała za czynsz w spółdzielni. Jednak komornicy, którzy nie potrafili ściągnąć alimentów z ojca bardzo energicznie zabierali się do eksmitowania samotnej matki i jej dwóch nieletnich synów. Zablokowaliśmy i zdobyliśmy dla niej lokal socjalny. Niestety ogrzewany prądem. Okazało się potem, że z powodu nie dogrzania i zagrzybienia budynek w którym zamieszkała stał się siedliskiem gruźlicy.
Ludzie tracą mieszkania również dlatego, że za bardzo wierzą w siebie jako przyszłych biznesmenów. Niedawno przyszła do Kancelarii starsza pani, która straciła dwa mieszkania własnościowe, bo jej syn inwestował w restaurację, a kredyty brał pod zastaw jej lokali. Kiedy doszło do plajty syn wyjechał do pracy zagranicą a matka została na bruku. Ponieważ wciąż ma nie najniższą emeryturę próbujemy jej zapewnić najem mieszkania w Towarzystwie Budownictwa Społecznego. Starsza pani tak bardzo się tą perspektywą ucieszyła, że wsiadła z naszym kolegą na motor i czym prędzej pojechała do odpowiedniego urzędu.

Piotr Ikonowicz

Źródło
Opublikowano: 2019-09-02 07:21:38

Pomoc za wszelką cenę

Z różnych stron Polski dzwonią do mnie ludzie, żeby mi powiedzieć, że grozi im eksmisja, licytacja jedynego dachu nad głową, że pracodawca nie wypłacił wynagrodzenia, że żyją w strasznym przepełnieniu w kilkanaście osób na 30 metrach kwadratowych, że na ścianach jest grzyb i kobieta, która miała tylko alergię, ma już astmę. Dzwonią i mówią, że jestem ich nadzieją, ostatnią deską ratunku. I aż wstyd mi się przyznać, że właśnie wyjechałem na Mazury i próbuję odpocząć. I że trudno jest odpoczywać słuchając o tych wszystkich dramatach ludzkich, bo przecież nie mogę się rzucić im na pomoc, a pozostawanie w bezczynności to w tej sytuacji męka.
Byłoby dobrze gdyby prawo się zmieniło. Gdyby niewypłacanie wynagrodzeń zostało uznane za kradzież karaną więzieniem, gdyby ludzie po eksmisjach mogli zamieszkać w ośrodkach wychodzenia z bezdomności, które oferują pomoc psychologiczną, prawną, są schludne i napawają chęcią do życia i walki o swoje miejsce w społeczeństwie. Paniczny lęk przed eksmisją rodzi się bowiem z okropnych warunków jakie panują w przytułkach dla bezdomnych, w noclegowniach i innych tego rodzaju placówkach. Dlatego staramy się taki ośrodek, wzorcowy ośrodek wychodzenia z bezdomności stworzyć. W tym celu powołaliśmy do życia Fundację Sprawiedliwości Społecznej. Staramy się o spotkanie z prezydentem Warszawy Rafałem Trzaskowskim aby poprosić go o wydzierżawienie gruntu pod budowę takiej placówki.
Nie możemy ciągle likwidować skutków zaniedbań legislacyjnych władzy czy przepisów skierowanych przeciwko zwykłym obywatelom. Prawo upadłościowe wciąż pozwala deweloperom doprowadzać do ruiny a często i bezdomności osoby, które dorobek całego życia wpakowały w mieszkanie, którego nigdy nie dostaną. Albo będą spłacać kredyt przez dziesiątki lat mimo, że ich mieszkanie w ramach upadłości kupi po zaniżonej cenie ktoś inny.
Wciąż trwa dzika reprywatyzacja, wciąż sądy oddają spadkobiercom kamienice z lokatorami. A ci lokatorzy nie idą po pomoc do rządu ani samorządu, tylko do nas, społeczników. A nas jest po prostu za mało i działamy w bardzo trudnych warunkach materialnych i lokalowych.
Kiedy po krótkim urlopie zastanę po drzwiami naszego biura na warszawskim Grochowie tłum mniej lub bardziej zrozpaczonych ludzi, odetchnę z ulgą, bo tylko działając, przeciwdziałając złu można się wyluzować w obliczu morza niesprawiedliwości i okrucieństwa.
Ale i tu pośród jezior poproszono mnie o udział w społecznym przedsięwzięciu. Byłem na zebraniu wiejskim, żeby przekonywać mieszkańców do zgody na powstanie ośrodka opieki nad rannymi zwierzętami leśnymi. Udało się.

Piotr Ikonowicz

Źródło
Opublikowano: 2019-08-13 09:20:51

Ofiary są niewinne

Wszystko jest w głowie. I sukces i porażka, i klęska i zwycięstwo. Trzeba tylko zacząć myśleć, planować
zamiast rozpaczać. Dlatego kiedy przychodzą ludzie podłamani a często nawet załamani przeciwnościami losu, naszym pierwszym zadaniem jest ich rozweselić, rozśmieszyć, natchnąć otuchą. Przekonać, że już nie są sami z nakazem eksmisji, zapłaty, licytacją jedynego dachu nad głową czy innym nieszczęściem. Niedawno przyszła do Kancelarii kobieta w średnim wieku, żeby podziękować. Za co?, pytam – przecież nic dla pani nie zdążyłem zrobić. Przeciwnie odpowiedziała, ja stąd wyszłam pokrzepiona. Bo
odzyskałam chęć do życia, wiarę w ludzi.
Jednym z największych nieszczęść naszej epoki jest poczucie osamotnienia. Przekonanie, że wszyscy i wszystko jest przeciw nam. Czasem więc wystarczy trafić do takiego miejsca jak Kancelaria Sprawiedliwości Społecznej, do skromnej sutereny na warszawskim Grochowie gdzie siedzi kilka zwyczajnie życzliwych osób i wyłazi ze skóry, aby pomóc w potrzebie, aby zmieniła się cała perspektywa
patrzenia świat.
Człowiekowi tonącemu w długach wierzyciele, windykatorzy, komornicy wmawiają, że jest zły bo nie
płaci. Po niezliczonej ilości takich przykrych, dołujących rozmów człowiek siłą rzeczy traci wiarę w
siebie, ba nawet szacunek do siebie. I nagle znajduje się wśród ludzi, którzy przez to już przechodzili i z
tego wyszli. Którzy mają na tę sytuację inny pogląd i potrafią wyjaśnić załamanemu dłużnikowi, że to
niekoniecznie jego wina, że nie tylko nie jest winien powstałej sytuacji, ale że jest ofiarą. Bo koszty
leczenia, bo za niskie zarobki, bo za wysokie opłaty, bo wreszcie ludzi w podobnej sytuacji są miliony, a
w takim razie winne są np. za wysokie czynsze i zbyt niskie zarobki, że winien jest system a nie ofiara
systemu.
A oto klasyczny przykład przedstawiania ofiary systemu jako winowajczyni. Pania Ania poszła do banku i
nie dostała kredytu na mieszkanie, bo jej sytuacja finansowa nie była dość stabilna. Natomiast pani Ela
taki kredyt uzyskała i wzięte na kredyt mieszkanie wynajęła pani Ani. Odtąd pani Ania co miesiąc
przekazywała pani Eli równowartość miesięcznej pensji. I gdyby nie niestabilna sytuacja finansowa pani
Ania spłaciłaby w całości kredyt hipoteczny pani Eli. Jednak lokatorka popadła w kłopoty i zaczęła
zalegać z czynszem, a że nie miała dokąd się wyprowadzić, zrobiono program w telewizji o tym jaka jest
zła i że żyje na koszt pani Eli.

Piotr Ikonowicz

Źródło
Opublikowano: 2019-04-29 16:03:43