Od rana trwa ustalanie, czy jestem jednoosobowym organem prasowym Biedronia, czy też może jednak cyngielką Schetyny.

Od rana trwa ustalanie, czy jestem jednoosobowym organem prasowym Biedronia, czy też może jednak cyngielką Schetyny.
Napisałam tekst o kosztach programu Roberta Biedronia (w komentarzu). Poskutkował kilkoma telefonami i smsami.
Część z nich była o tym, że łaskawie mogłabym przestać bronić Biedronia za wszelką cenę. Ale dzwonią też zaangażowani w Wiosnę, którzy oświadczają mi, jak bardzo się na mnie zawiedli.
To może odpowiem zbiorczo, gdyby ktoś jeszcze planował do mnie przekręcić tego wieczora:
– Dlaczego napisałam, że budżet Biedronia się nie spina?
– Bo trudno pisać, że budżet się spina, skoro się nie spina.
– Dlaczego wtrąciłam, że "ale PO też się nie spina i to bardziej"?
– Bo PO też się nie spina i to bardziej.
– Czy nie mogłam przemilczeć tej informacji, przecież to tekst o Biedroniu?
– Mogłam, ale właściwie po co, skoro to kontekst?
– Czy mogłabym przestać bronić Biedronia za wszelką cenę?
– Wskaż mi jeden przykład.
– Bardzo się na Tobie zawiodłem przez ten jawnie antybiedroniowy tekst.
– Tak? Jeśli doczytałeś do końca, to na Twoim miejscu bym mi podziękowała.
Jeśli jest coś, co w sobie lubię, to jest to fakt, że dość łatwo przychodzi mi tolerowanie dysonansów poznawczych: mogę chwalić w Biedroniu polityczny spryt czy otwarte – nareszcie! – mówienie o prawach kobiet i innych grup, a krytykować sekciarstwo na konwencjach i unikanie mniej wygodnych tematów, mogę krzyczeć na za ogólne wstecznictwo i antydemokratyczne zapędy, a chwalić jego programy socjalne.
Polecam takie nastawienie wszystkim dzwoniącym. Dobrze jest też czynić założenie, że nie każda krytyka jest nożem w plecy, a nie każda pochwała – apoteozą. Pogubiliśmy się w tym kraju pełnym kruchych ego strasznie.

Źródło
Opublikowano: 2019-02-08 18:41:50