Piotr Ikonowicz:
Dawnych wspomnień czar…
Deklaracja polityczna Polskiej Partii Socjalistycznej
[1987]
Dziewięćdziesiąt pięć lat temu powstała Polska Partia Socjalistyczna. Partia, która organizowała Polaków do walki o niepodległość i sprawiedliwość społeczną w czasach niewoli wzięła czynny udział w walce zbrojnej o niepodległą Polskę. Dzięki inspiracji tej partii pracujący uzyskali na początku dwudziestolecia międzywojennego postępowe ustawodawstwo socjalne i to ta partia, wespół z ruchem ludowym, przeciwdziałała tendencjom autorytarnym. Podczas drugiej wojny światowej PPS stanęła przeciw obu najeźdźcom, walcząc o Wolność – Równość – Niepodległość.
Przed 40 laty komuniści zniszczyli demokratyczny ruch socjalistyczny. Wielu działaczy socjalistycznych zginęło w polskich i radzieckich więzieniach, wielu spędziło tam długie lata. PPS nie dała się jednak wymazać z kart historii i świadomości społecznej. Jej dzieje i dzieje Polski zapisywali przecież Bolesław LIMANOWSKI i Józef PIŁSUDSKI, Edward ABRAMOWSKI i Feliks PERL, Ignacy DASZYŃSKI, Mieczysław NIEDZIAŁKOWSKI, Stefan OKRZEJA, Kazimierz PUŻAK, Kazimierz KELLES-KRAUZ, Adam PRÓCHNIK, Zygmunt ŻUŁAWSKI oraz wielu innych. Tradycję socjalistyczną kontynuuje PPS na Obczyźnie, z której działalnością nierozerwalnie związane są nazwiska Tomasza ARCISZEWSKIEGO, Adama CIOŁKOSZA i Zygmunta ZAREMBY.
I. Dziś, w rocznicę Zjazdu Paryskiego, odbudowujemy Polską Partię Socjalistyczną z pełną świadomością wagi tradycji, do której nawiązujemy, partię jawną i legalną, mieszczącą się w ramach konstytucyjnego porządku. Jej prawo do legalnego działania wynika także z norm prawa międzynarodowego, ratyfikowanego przez PRL.
II. Zdajemy sobie sprawę, że słowo „socjalizm” zawłaszczone przez komunistów nie cieszy się dziś popularnością w polskim społeczeństwie. Jest ono identyfikowane z władzą. Naszą pracą, walką i twórczym myśleniem przywrócimy temu słowu i związanym z nim wartościom właściwe znaczenie. O te wartości, o podmiotowość człowieka, o godność pracy i niepodległość narodu wielokrotnie upominało się polskie społeczeństwo, upominali się polscy robotnicy podczas sierpniowego zrywu. Były one obecne w działaniach niezależnych sił społecznych między Sierpniem a Grudniem i znalazły swój wyraz w programie Samorządnej Rzeczypospolitej, uchwalonym na I Krajowym Zjeździe NSZZ „Solidarność”. O wolność, demokrację i sprawiedliwość społeczną walczyli polscy socjaliści w strukturach opozycyjnych lat 70-tych i 80-tych.
III. Polską Partię Socjalistyczną tworzymy w chwili, gdy rządzący deklarują wolę przebudowy gospodarki i demokratyzacji systemu. Prezentowany program gospodarczy, choć zawiera szereg propozycji wskazywanych wcześniej przez opozycję i niezależnych naukowców, jest jednak niespójny, a przede wszystkim stwarza zagrożenie dla praw i interesów większości pracujących. Kluczowym problemem jest więc w tej sytuacji uzyskanie przez ruchy niezależne realnego wpływu na życie polityczne kraju. Uważamy, że prowadzenie realnych działań politycznych wobec władzy jest możliwe już teraz.
IV. Program nasz będzie otwarty, tak zbudowany, by poddawał się modyfikacjom niesionym przez czas i realia życia. Nie chcemy go opierać o sztywną doktrynę. Nie chcemy się wiązać z żadną określoną filozofią, choć nie ukrywamy, że bliższe są nam dziś społeczne nauki Kościoła Katolickiego, a przede wszystkim nauczanie Jana Pawła II – niż marksizm. Uprawianie filozofii powinno być dziedziną zainteresowanych jednostek i wyspecjalizowanych instytucji, nie zaś partii politycznych. Uznajemy, że przekonania religijne są osobistą sprawą każdego człowieka i swoim członkom PPS nie stawia w tym względzie żadnych ograniczeń.
V. Stawiamy przede wszystkim na solidarny wysiłek swobodnie organizujących się zbiorowości, choć jesteśmy przeświadczeni, że nie można zaprzepaszczać wielkiego potencjału indywidualnych inicjatyw.
VI. PPS zmierza do współpracy i przyjaźni ze wszystkimi narodami świata, a przede wszystkim przezwyciężenia różnic i waśni z naszymi sąsiadami, uznając prawo każdego do samostanowienia. Pragniemy działać w kierunku zagwarantowania prawa do swobodnego rozwoju narodowego, kulturalnego i religijnego wszystkich mniejszości w Polsce.
VII. Deklarujemy pragnienie współpracy ze wszystkimi demokratycznymi partiami i organizacjami. Z nadzieją patrzymy na odradzający się ruch ludowy.
VIII. Nie ignorując realiów politycznych, które można i należy zmienić, PPS zamierza wywierać wpływ na sposób sprawowania władzy w Polsce. Będzie to czynić poprzez inicjowanie i rozwijanie przemian demokratycznych, organizowanie społecznej kontroli nad poczynaniami władz, popieranie odradzającego się ruchu związkowego i ścisłą z nim współpracę. Będziemy walczyć o respektowanie praw człowieka, a wśród nich
– prawa do życia w niepodległym, wolnym kraju;
– prawa do wolności zrzeszania i stowarzyszania się;
– prawa do pluralizmu politycznego;
Domagamy się prawa do życia w nieskażonym środowisku naturalnym, prawa do zastępczej służby wojskowej oraz zniesienia kary śmierci.
Wzywamy w szeregi PPS wszystkich Polaków, którym bliskie są ideały lewicy demokratycznej.
NIIECH ŻYJE POLSKA NIEPODLEGŁA I DEMOKRATYCZNA!
NIECH ŻYJE POLSKA PARTIA SOCJALISTYCZNA!
***
Deklaracja polityczna PPS powstałej 15 listopada 1987 r. w Warszawie. W zjeździe założycielskim wzięli udział byli członkowie i współpracownicy KSS KOR Jan Józef Lipski i Władysław Goldfinger-Kunicki, byli członkowie Konfederacji Polski Niepodległej z Niepodległościowej Grupy Socjalistów Polskich – Agata Michałek i Jacek Pawłowicz. Byli działacze władz NSZZ „Solidarność” – Józef Pinior, członek dolnośląskiego RKS i TKK, Aleksander Krystosiak – wiceprzewodniczący Regionu Pomorze Zachodnie, sygnatariusz Porozumień Szczecińskich z 1980 roku. Obecni byli główni organizatorzy-członkowie Grupy Politycznej „Robotnik”, skupionej wokół pisma „Robotnik. Pismo członków MRKS”: Piotr Ikonowicz, Grzegorz Ilka, Cezary Miżejewski, Krzysztof Markuszewski, Tomasz Truskawa, Iwona Różewicz. Byli przedstawiciele innych, zdelegalizowanych po 13 grudnia związków zawodowych; Andrzej Malanowski – wiceprzewodniczący podziemnego ZNP i działacz autonomicznych związków – Marian Kaszyński. Obecni byli członkowie Rad Pracowniczych: Andrzej Kowalski z wrocławskiego Polaru i jawnych i tajnych Komitetów zakładowych NSZZ „S” Czesław Borowczyk z Dolmelu. Dominowała jednak młodzież – uczestnicy Ruchu Wolność i Pokój. Byli to działacze z Warszawy, Wrocławia, Krakowa, Szczecina, Poznania, Płocka.
Źródło
Opublikowano: 2016-11-15 12:36:58
