Marcelina Zawisza:

[ad_1]
Kiedy jeden z członków rodziny zmaga się z niepełnosprawnością, obniżają się dochody całego gospodarstwa domowego. Zatrudnienia nie może wtedy podjąć nie tylko osoba wymagająca całodobowej opieki, ale też bliski, który tę opiekę świadczy. Sytuacja ekonomiczna tych rodziny jest często tragiczna. Od lat mówią o tym środowiska opiekunów osób z niepełnosprawnościami.

Brak aktywności zawodowej opiekunów pociąga za sobą:
– zagrożenie ubóstwem rodzin z osobami z niepełnosprawnością,
– niska wysokość świadczenia emerytalnego,
– trudności w powrocie na rynek pracy po zakończeniu sprawowania opieki – ryzyko izolacji społecznej.

W takich sytuacjach państwo powinno wspierać swoich obywateli i obywatelki w stopniu umożliwiającym co najmniej godne życie.

Ustawa o świadczeniach rodzinnych wyróżnia dwie formy pomocy finansowej dla opiekunów: świadczenie pielęgnacyjne i specjalny zasiłek opiekuńczy.

Świadczenie pielęgnacyjne zaadresowano do opiekunów osób, które stały się zależne jeszcze w okresie dzieciństwa. Wypłacane jest w wysokości płacy minimalnej, nie obowiązuje kryterium dochodowe uprawniające do świadczenia.

Specjalny zasiłek opiekuńczy wypłacany jest, gdy niepełnosprawność powstała w dorosłym życiu. Jego wysokość to jedynie 620 zł. Dodatkowo wymagane jest spełnienie niskiego kryterium dochodowego na poziomie 764 złotych netto na osobę.

Do dziś nie został wykonany wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 (Dz.U. 2014 poz. 1443), w którym stwierdzono, że Art. 17 ust. 1b Ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, 1623 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 559 i 567) w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji.

Korzystając z wyżej wymienionych zasiłków nie można podejmować pracy. Każda zarobiona złotówka sprawia, że świadczenie może zostać odebrane.

❗Niedawno media opisały absurdalną sytuację nominowanego do Paszportów “Polityki” pisarza Igora Jarka. W związku z pobieraniem świadczenia na dziecko z niepełnosprawnością nie mógł odebrać nagrody finansowej, gdyż mogłoby to spowodować odebranie mu świadczenia.

Tym bardziej cieszą prace ministerstwa nad zmianą prawną mającą na celu zniesienie tego absurdalnego zakazu łączenia pracy z opieką nad osobą zależną.

?Pojawiają się jednak w prasie spekulacje, że wprowadzi się ograniczenie dochodowe dla opiekunów podejmujących aktywność zawodową lub zastosuje mechanizm „złotówka za złotówkę”. Martwi mnie to i głębokie zaniepokojenie zgłaszają przede wszystkim sami zainteresowani.

W przypadku opiekunów osób dorosłych niesamodzielnych sytuacja jednak nie ulegnie radykalnej poprawie bez zwiększenia świadczenia (do wysokości świadczenia pielęgnacyjnego) oraz bez likwidacji progu uprawniającego do otrzymania świadczenia.

❓W związku z powyższym, na podstawie art. 14 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora z dnia 9 maja 1996 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1799), zwracamy się z następującymi pytaniami:

1. Kiedy konkretnie (prosimy o podanie daty) planowane jest podniesienie specjalnego zasiłku opiekuńczego do wysokości świadczenia pielęgnacyjnego i zniesienie progu uprawniającego do otrzymania świadczenia?

2.Co jest powodem wieloletniej zwłoki w dostosowaniu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 (Dz.U. 2014 poz. 1443) mimo zobowiązania ustawodawcy do niezwłocznej korekty prawa?

3. Czy planowane zniesienie zakazu pracy będzie połączone z progiem dochodowym, jeżeli tak to jakiej wysokości, dlaczego uznano taki próg za odpowiedni? Na podstawie jakich i czyich wyliczeń (prosimy o imię, nazwisko, stopień naukowy, nazwę uniwersytetu lub instytucji w której ta osoba jest zatrudniona)?


[ad_2]

Źródło
Opublikowano: 2021-03-06 11:27:41