To jest przepiękna katastrofa, gdy środowiska polityczne przekonane o własnej

To jest przepiękna katastrofa, gdy środowiska polityczne przekonane o własnej wyjątkowości, jakości, niezliczonych przymiotach intelektualnych i moralnych, „etosie inteligencji”, wprost kolosalnej przewadze ludzko-jakościowej nad pisowcami i tak dalej, i temu podobne, koniec końców mają za liderów takie marno-groteskowe postaci jak Kijowski czy Lempart. To tak, jak gdyby ruszyć w Tour de France rowerem o kwadratowych kołach.