Archiwum miesiąca:październik 2018

Łukasz Najder:

[ad_1]

"Ponieważ prowadzę blog dotyczący zrównoważonego stylu życia, moim zadaniem jest sprawiać, by etyczna konsumpcja robiła dobre wrażenie. Przez cztery lata prowadziłam na Instagramie profil, na którym prezentowałam przyjazne środowisku stroje, testowane przez siebie nietoksyczne marki lakierów do paznokci, pisywałam etyczne przewodniki dla zwiedzających różne miasta. W tym okresie stałam się zwolenniczką korzystania z życia pełną piersią – interesowania się modą, podróżowania, dbania o urodę i dobrej zabawy – przy jednoczesnym prowadzeniu ekologicznego stylu życia. Kiedy zatem zaproszono mnie do udziału w panelu dyskusyjnym dla przedstawicieli UN Youth Delegation [program dla młodych delegatów ONZ – przyp. tłum.], spodziewano się zapewne, że oświecę młodych ludzi w kwestii tego, jak ich osobiste wybory związane z zakupami mogą pomóc ocalić świat. Stanęłam na podeście, ubrana w bluzkę z drugiej ręki, rajstopy z recyklingu i wytwarzaną w pobliżu miejsca mojego zamieszkania spódnicę, wzięłam głęboki oddech i zaczęłam mówić: „Świadoma konsumpcja jest kłamstwem. Recykling, jedzenie tylko żywności produkowanej lokalnie i kupowanie bluzek z organicznej bawełny – nie zmienią świata.

[…]

Dokonywanie serii niewielkich etycznych decyzji konsumenckich, przy jednoczesnym ignorowaniu powszechnego przyzwolenia dla firm, by prowadziły biznes w sposób niezrównoważony, nie zmieni świata tak szybko, jak byśmy tego pragnęli. Sprawi tylko, że będziemy mieli lepszą opinię o sobie. Oto przykład trafiający w samo sedno: badanie z 2012 r. porównało „ślad węglowy” „zielonych” konsumentów, którzy starali się dokonywać wyborów przyjaznych środowisku i ochronie klimatu, ze „śladem węglowym” obywateli obojętnych na te kwestie. Nie znaleziono między nimi znaczących różnic.

Chociaż chcemy podejmować słuszne decyzje, często dzieje się to za późno i ma zbyt skromny wpływ na rzeczywistość. Na przykład – znajomi często pytają mnie, dokąd mają zanieść swoje niepotrzebne ubrania, żeby zostały przetworzone według zasad recyklingu lub trafiły do rąk ludzi, którzy bardziej ich potrzebują. Jaka jest moja odpowiedź? Nie ma znaczenia, dokąd je zabierzecie – i tak skończą w tym samym przepełnionym obiegu odpadów, a niewykluczone, że ostatecznie zostaną porzucone np. na Haiti. To nie wasza wina, że staracie się dokonywać słusznych wyborów. To wina bezlitosnego błędnego koła „szybkiej mody”. Wskutek jego działań rynek odzieży z drugiej ręki zarzucany jest nadmiarem używanych ubrań, których Amerykanie nie chcą nawet za okazyjną cenę.

[…]

[…] Aby móc pozwolić sobie na etyczne i świadome konsumowanie oraz mieć czas na wyszukiwanie informacji na temat produktów, zanim podejmie się decyzję o ich nabyciu, i aby mieć luksus kręcenia nosem na 95 procent rzeczy, które rynek nam oferuje, trzeba mieć spory dochód rozporządzalny, a może i skończyć podyplomowe studia z chemii, bo tylko one pozwalają odkryć prawdziwe znaczenie składu surowców wypisanego na metkach czy opakowaniach produktów.

Wybieranie odzieży wykonanej z tkanin konopnych, wykłócanie się z kelnerem o to, w jaki sposób złowiono zamawianą przez nas rybę i wyszukiwanie informacji na temat przetwarzania przez nasze miasto nakrętek od butelek, może dać nam dobre samopoczucie oraz zapewnić utrzymanie kilku „słusznym” przedsiębiorstwom, a może nawet uchronić nas przed zarzutami o hipokryzję. Ale to wszystko nie zastąpi zmiany systemowej.

[…]

Ruch świadomej konsumpcji wydaje się być słuszny moralnie i odważny. Jednak odbiera on obywatelom ich siłę i sprawczość. Drenuje nasze konta bankowe i naszą wolę polityczną, odciąga uwagę od autentycznych sprawców zamieszania i od podejmujących decyzje, a zamiast tego koncentruje naszą uwagę na niewielkich skandalach mających miejsce w korporacjach oraz na walce o moralną wyższość wegan nad osobami odżywiającymi się w inny sposób.

Zatem jeśli dobro środowiska naturalnego leży wam naprawdę na sercu, zejdźcie ze swojego krzesła wykonanego z surowców z odzysku i udajcie się na zebranie rady miejskiej. Jeśli w kryzysie związanym z ochroną środowiska, z którym stajemy teraz twarzą w twarz, jest cokolwiek dobrego i budzącego nadzieję, to jest to fakt, że teraz już wiemy dokładnie, jaką konkretnie pracę trzeba wykonać, żeby ocalić planetę – i niekoniecznie wymaga ona użycia karty kredytowej".

Świadoma konsumpcja to kłamstwo | „Nowy Obywatel” – pismo na rzecz sprawiedliwości społecznej

Ruch świadomej konsumpcji wydaje się być słuszny moralnie i odważny. Jednak odbiera on obywatelom ich siłę i sprawczość. Drenuje nasze konta bankowe i naszą wolę polityczną, odciąga uwagę od autentycznych sprawców zamieszania i od podejmujących decyzje, a zamiast tego koncentruje nas…
[ad_2]

Źródło
Opublikowano: 2018-10-28 12:42:51

Łukasz Najder:

[ad_1]

śmierć autora i postmodernizm w praktyce: to inny ja pisał erotyczno-wulgarne twitty z piątku na sobotę, jeszcze inny w sobotę przeraził się na tyle, tym co zastał na swoim twitterze, że skasował konto, bo doszedł do wniosku, że ktoś inny – ale nie inny ja, tamten ja, ja-z-ja, lecz inny obcy, ktoś z zewnątrz, kto udawał, że znalazł się w mnie – przejął nad nim kontrolę, a właściwy ja w niedzielę oświadcza(m), że inny ja z piątku na sobotę jest poniekąd prawdą, a poniekąd stanem płynnym, dyskusyjnym, ale inny on, ten, co miał dokonać wniknięcia i przejęcia mojego ja internetowego, okazał się złuda, projekcją przerażonego sobotniego ja, więc przepraszam, bo rzeczywistość to kwestia dość umowna, piekło to inni i nasze inne ja, świat płonie, a twitter to już w ogóle.

[ad_2]

Źródło
Opublikowano: 2018-10-28 10:47:10

Łukasz Najder:

[ad_1]

We don’t want billionaires’ charity. We want them to pay their taxes | Owen Jones

The super-wealthy should give their money to governments that know better how to spend it, says the Guardian columnist Owen Jones
[ad_2]

Źródło
Opublikowano: 2018-10-27 16:52:37