Archiwum miesiąca:wrzesień 2020

Remigiusz Okraska:

Co jakiś czas ze środowisk inteligenckich dobiega głos, że jakiś rodzaj konsumpcji jest pozbawiony sensu. A to za dużo forsy, energii itp. idzie na współczesny futbol, a to ludzie za dużo latają samolotami na last minute do Egiptu, a to, jak dzisiaj, okazuje się, że resztki surowców i energii w umęczonym świecie marnotrawi przemysł kosmetyczny swoją rozbuchaną ofertą. I jest w tym zarówno racja, jak i racji nie ma.

Bo oczywiście współczesny kapitalizm to orgia idiotyzmu i marnotrawstwa. Mamy zmiany klimatyczne, mamy wymieranie setek gatunków, mamy widoczne gołym okiem spustoszenia w przyrodzie, mamy dziesiątki nierozwiązanych problemów ekologicznych, społecznych itd. To wszystko prawda. I prawdą jest, że nie da się w świecie 8 miliardów ludzi utrzymać takiej i wciąż większej produkcji i konsumpcji wszelkiego szmelcu, bo to oznacza wciąż większą presję surowcową, energetyczną, utylizacyjno-śmieciową. Żyjemy w świecie skończonym fizycznie, nie da się wciąż i wciąż eksploatować go bez umiaru. Konieczne będą zmiany stylów życia, nakazy, zakazy, ograniczenia, a jeśli nie wprowadzimy ich sami i planowo, to nagle, niespodziewanie, dotkliwie wymusi jest na nas świat naturalny.

Więc to wszystko racja i prawda, że całe mnóstwo dzisiejszej konsumpcji to szkodliwy idiotyzm i marnotrawstwo resztek sensownego świata w imię bzdurnych zachcianek, mód, nawyków itd. A gdzie nie ma racji? Ano racji nie ma w inteligenckim tonie i foszku, które zawsze dotyczą produktów czy rozrywek praktykowanych przez normalsów. Futbol, last minute, kosmetyki, ojej jakie to przyziemne i niepotrzebne w ogóle lub w takiej skali. Ale, pomijając już to, że trudno o obiektywne kryteria i o to, jak to wszystko "zważyć", i to, że problemy rozwiązuje się systemowo i decyzjami władz publicznych, a nie moralizowaniem i połajankami, bardzo uderza w tych wyliczankach ich środowiskowo-klasowe sprofilowanie. Bo nigdy nie jest mowa o tym, co robi i co lubi inteligencja. A może zacznijmy oszczędności surowców, energii, wydatków itp. od tego, co dotyczy nie "przyziemnych normalsów", lecz "ambitnych elit"? Po co wydaje się tyle książek o niczym, które służą głównie promocji autorów i zarobkom branży? Po co festiwale literackie i spotkania autorskie? Po co branżowe nagrody, honoraria, granty, rezydentury dla literatów, artystów, myślicieli, wszystko to pomnożone w skali globu przez grube tysiące "kreatywnych" osób? Po co tysiące tekstów wtórnych, zapewniających indywidualne zyski i popularności, ale związanych z kosztem ich rozpowszechniania, zdobywania informacji itd., to wszystko oznacza energię i surowce (tak, publikowanie opowieści na portalach jest bardzo marnotrawne, internet i przesył danych to coraz bardziej rosnący sektor energochłonny). Po co loty samolotowe na konferencje naukowe, przejeżdżanie autem tysięcy kilometrów na potrzeby książek, filmów, reportaży? Po co "klimatyczne kawiarnie" dla twórczych i wrażliwych intelektualistów? Po co cały sektor biznesu i eksploatacji przyrody na potrzeby trzymania zwierząt domowych, piesków i kotków, żeby były focie intelektualistów z nimi na insta?

Po co setki takich postaw? Wszystkie oznaczają utratę energii, surowców, odpady i inny nacisk na skończone, ograniczone zasoby. Oczywiście w żadnym razie nie postuluję, żeby tego zakazywać itd., "może jestem wariat, lecz nie jestem głupi", jak śpiewał pieśniarz. Natomiast, równie oczywiście, uważam, że jest coś mocno podejrzanego i niewłaściwego, za to klasowo i środowiskowo bardzo stronniczo sprofilowanego, gdy moralizujemy na temat konsumpcji ludu, normików, normalsów, często ludzi z klasy społecznej, która pierwszy raz w dziejach nie żyje w realiach wiecznego niedoboru, a nie kieruje się takiego samego ostrza krytyki wobec postawi i zjawisk uznawanych za "ambitne", "elitarne", "twórcze", "wzniosłe", "kreatywne" itd. Lekarzu, lecz się sam.

Źródło
Opublikowano: 2020-09-11 17:22:08