Archiwum miesiąca:czerwiec 2019

Dużo ostatnio dyskutujemy o klasizmie. Na przykład, że nie należy porównywać wyborców PiS-u do psów dających głos za pieniądze. Albo że nie wolno osób na zasiłkach sprowadzać do roszczeniowej patologii. Albo że nie powinno się proponować wsadzenia całego elektoratu PiS-u do więzienia za przekupstwo polityczne. Część komentatorów odbiera to jako rodzaj opresji. Jan Hartman umieścił na swoim blogu długi i histeryczny wpis, w którym domaga się prawa do krytyki Chama (tak, tak, dla profesora Hartmana „cham” to przeciwnik z dużej litery), elektoratu PiS-u, prostactwa, ciemnoty i tym podobnych. Andrzej Saramonowicz wspomina z kolei na swoim facebooku o człowieku, który bestialsko zabił psa, i deklaruje, że bardzo, ale to bardzo się zdenerwuje, jeśli ktoś powie mu, iż nie wolno krytykować tego człowieka, bo to „ofiara transformacji”. Całość okraszona sporą dawką przekleństw.

Nie dziwią mnie takie reakcje, bo przecież znamy ten mechanizm. Skąd? Prawica tak samo reaguje na uwagi, że nie wolno poniżać na przykład osób czarnoskórych albo mniejszości seksualnych. Też jest dużo krzyku o opresji, poprawności politycznej, odbieraniu prawa do krytyki i opisywania prawdy. Podobieństwa są nawet głębsze. Po prawej stronie internetu możecie znaleźć wiele przykładów tak zwanego „fake outrage”, sztucznie wywoływanego gniewu. Na przykład jakiś młody człowiek przez kilkanaście minut krzyczy do kamery, że wspaniała gra została zniszczona przez lewackich recenzentów, dla których była za trudna i którzy w związku z tym oskarżyli ją o rasizm. Kiedy jednak zaczniecie szukać na ten temat informacji, to znajdziecie właściwie same pozytywne recenzje tej gry, w których brak jakichkolwiek oskarżeń o rasizm. Podobnie z Saramonowiczem, bardzo wiele gniewu wywołują w nim nieistniejący ludzie broniący bestialstwa na zwierzęciu za pomocą odwołań do transformacji.

Zanim Hartman i Saramonowicz zapiszą się z Rafałem Ziemkiewiczem i Łukaszem Warzechą do Związku Przeciwników Poprawności Politycznej, warto ich uspokoić. Nikt nie odbiera prawa do krytyki wyborców PiS-u, do krytyki zabijania zwierząt, do krytyki przesądów i innych rzeczy, które nasi dzielni opozycjoniści chcą zwalczać.

Czego zatem nie powinno się robić, o co chodzi z tym klasizmem? W gruncie rzeczy działa tu prosta zasada. Odwołajmy się na początek, na zasadzie analogii, do przykładu z dyskryminacją dowolnej mniejszości etnicznej. Nikt nie twierdzi, że mniejszości składają się z aniołów, że nie ma wśród nich seksistów, homofobów, antyszczepionkowców, przeciwników postępu czy wyznawców innych niepokojących poglądów. Rzecz tylko w tym, że jako grupa społeczna nie są w niczym gorsi od np. osób białych, w związku z tym zasługują na takie same prawa i powinni być chronieni przed dyskryminacją, przed odbieraniem im człowieczeństwa, przed idiotycznymi uogólnieniami oraz stereotypami.

Podobnie z osobami ubogimi albo elektoratem PiS-owskim. Z pewnością w obu tych grupach nie brakuje ludzi o podłych poglądach. I jak najbardziej można ich krytykować, ale nie na zasadzie porównywania ich do zwierząt, traktowania jako gorszego podtypu ludzi, uogólniania negatywnych cech poszczególnych jednostek na całą grupę.

Można mówić, że zabicie zwierzęcia jest bestialstwem, nie powinno się mówić, że elektorat PiS-u to wielbiciele mordowania zwierząt. Można mówić, że 500 plus to zły program, nie powinno się mówić, że najbiedniejsi odbiorcy tego programu to roszczeniowa patologia. Można krytykować głosowanie na PiS, nie powinno się sugerować, że ludzie, którzy to robią, to przekupni idioci. Proste i nie takie trudne do zapamiętania, prawda?

Hartman kończy swój wpis uwagą, że jeśli chcemy dogonić Zachód, to „zacząć trzeba od takich prostych rzeczy jak pisanie artykułów przypominających, że społeczeństwo to nie tylko „dobrzy ludzie”, lecz również hołota”. Mam odmienne zdanie. Uważam, że jeśli chcemy gonić mityczny Zachód, to zacząć trzeba od takich prostych rzeczy jak pisanie artykułów o tym, że dobrobyt budowano tam na solidarności społecznej, także z niższymi klasami, a nie na folgowaniu swoim klasistowskim przesądom i łechtaniu elitarnej potrzeby odróżnienia się od „hołoty”.

Źródło
Opublikowano: 2019-06-03 17:45:57