Piotr Ikonowicz:
Dzisiaj Order Odrodzenia Polski otrzymało dwóch ludzi, których darzę wyjątkowym szacunkiem, a którzy zasłużyli się dla Niepodległości w czasach gdy było to bardzo trudne. Obaj to działacze PPS. Czesław Borowczyk i Krzysztof Krzysztof Trzaska.
Czesław Borowczyk (ur. 30 maja 1950 r. we Wrocławiu) –
Od 1973 pracownik – monter maszyn elektrycznych Dolnośląskich Zakładach Wytwórczych Maszyn Elektrycznych Dolmel we Wrocławiu. Od 1980 r. członek NSZZ „Solidarność” w Dolmelu we Wrocławiu. W okresie 1980 – 1981 r. wiceprzewodniczący Komisji Rewizyjnej związku w zakładzie. W grudniu 1981 r. uczestnik strajku okupacyjnego. Internowany od 15 maja do 3 lipca 1982 r. Organizator i przewodniczący Tajnej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Dolmelu. Aresztowany 10 lutego 1984 r. na cztery miesiące bez wyroku. Uchylenie aresztu nastąpiło 2 sierpnia 1984 r. w wyniku amnestii. W tym czasie zwolniony z pracy w Dolmelu. Od 1986 r. jawny przedstawiciel Tajnej Komisji Zakładowej „Dolmelu” występujący w imieniu załogi.
W 1987 r. jeden z założycieli Polskiej Partii Socjalistycznej. Członek Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS. Później członek Rady Naczelnej PPS-Rewolucja Demokratyczna. Wielokrotnie zatrzymywany i karany przez kolegium. Współpracownik pism „Nowa lewica” i „Nasz Przegląd”[1]. Znalazł się na liście osób, które zdaniem władz nie powinny uczestniczyć w rozmowach „okrągłego stołu”[2]
Aresztowany 5 maja 1988 r. wraz z Józefem Piniorem, Jolantą Skibą i Aleksandrą Saratą, za próbę organizowania strajku w zwolnieni 24 czerwca 1988 r. W sierpniu ponownie aresztowany i zwolniony 3 października 1988 r. W jego obronie występowało szereg środowisk opozycyjnych w tym m.in. czechosłowacka Karta 77 i Vaclav Havel. Po procesie skazany w październiku 1988 r. na 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lat i 80 tys. zł. grzywny. W 1995 r. z inicjatywy posłów Koła Parlamentarnego PPS wyrok został uchylony.
Jeden z uczestników XXV Kongresu PPS w październiku 1990 r., na którym połączyły się wszystkie grupy PPS w tym emigracyjna Polska Partia Socjalistyczna. Na Kongresie tym został wybrany wiceprzewodniczącym Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS. Na początku lat dziewięćdziesiątych wycofał się z działalności politycznej.
Krzysztof Trzaska, ur. 22 X 1960 w Dąbrowie Górniczej. Absolwent I LO tamże (1979). 1980-1984 student Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Wydz. Prawa i Administracji. Od 1980 w NZS; 19 XI – 11 XII 1981 uczestnik strajku na UŚ solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI, współpracownik z ramienia NZS z zakładowymi strukturami „S”. 17-18 XII 1981 zatrzymany i przesłuchiwany w KM MO w Dąbrowie Górniczej, od 1982 kolporter podziemnych wydawnictw, m.in. Solidarności Walczącej, KPN, NZS, Ruchu WiP, 1987-1989 prowadził punkt kolportażu w swoim mieszkaniu. Wielokrotnie zatrzymywany prewencyjnie na 48 godz., kilkukrotne rewizje w mieszkaniu. W 1984 pracownik KWK Katowice w Katowicach, 1984-1985 Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej Damel w Dąbrowie Górniczej i w PZU tamże, 1985-1986 Huty Katowice, 1986-1987 Domu Książki w Katowicach. 1985-1989 współorganizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej; w 2. poł. l. 80. pośredniczył w przekazywaniu informacji zachodnim radiostacjom: Radiu Wolna Europa, Głosowi Ameryki, RFI, BBC (przez Leszka Moczulskiego, Zofię i Zbigniewa Romaszewskich, Jerzego Kolarzewskiego). 1987-1989 współpracownik podziemnego pisma „Wolny Związkowiec”, przedstawiciel redakcji w TKZ „S” w HK. W XII 1987 zatrzymany pod KWK Wujek, skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. Członek Komitetu Założycielskiego „S” w HK, 13 IV 1988 sygnatariusz wniosku o rejestrację w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach. Od 1986 działacz KPN Obszar V, w 1988 współpracownik podziemnego pisma „Naród i Niepodległość”. 1988-1989 w PPS, szef struktur na Śląsku i w Zagłębiu, członek Rady Naczelnej PPS we Wrocławiu. W 1988 zatrudniony w HK Zakład Koksowniczy Przyjaźń w Dąbrowie Górniczej. W V 1988 po wiecu solidarności ze strajkującymi robotnikami z HiL zwolniony z pracy, skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. Do II 1989 bez zatrudnienia, korzystał z pomocy Komisji Interwencji i Praworządności. 23 VIII 1988 po próbie zorganizowania strajku wraz z Piotr Ikonowiczem zatrzymany na terenie KWK Czerwone Zagłębie, skazany przez kolegium ds. wykroczeń w Sosnowcu na 14 dni aresztu i wysoką kwotę kosztów postępowania, osadzony w areszcie RUSW w Katowicach. W 1989 ponownie przyjęty do pracy w ZK Przyjaźń HK, współorganizator strajku tamże, odpowiedzialny za informację i zabezpieczenie zakładu. 1989-1992 II wiceprzewodniczący KZ „S” w ZK Przyjaźń, w 1992 członek Krajowej Komisji Hutnictwa. 1993-2003 zaprzestał działalności związkowej, od 2004 ponownie członek „S” w ZK Przyjaźń. 30 I 1986 – 17 X 1989 rozpracowywany przez p. V-1 RUSW w Dąbrowie Górniczej w ramach SOS krypt. Wytapiacz.
Źródło
Opublikowano: 2012-12-13 18:47:30