Remigiusz Okraska:
Dzisiaj zmarł prof. Ludwik Tomiałojć, w wieku 81 lat. Był jedną z legend polskiej ochrony przyrody ostatnich dekad. Znał go każdy, kto się o taką tematykę choć otarł wcześniej niż w ostatnich latach. Był znakomitym fachowcem w dziedzinie zoologii i ornitologii, ale także zasłużonym w dziedzinie ochrony przyrody, a w dodatku, co w takich kręgach wcale nie jest częste i oczywiste, rozumiał kontekst społeczny ekologii, kontekst kapitalizmu i liberalizmu gospodarczego. I robił to zanim tematyka ekologiczna stała się modna na fali wzmożeń antypisowskich. Gościliśmy go na łamach "Nowego Obywatela" kilkakrotnie, np. gdy w roku 2013 wymyśliliśmy intelektualną zabawę o nazwie "prospołeczny gabinet cieni", właśnie prof. Tomiałojcia obsadziliśmy w roli ministra ds. ekologicznych, a on napisał dla nas swój program działania. Ale teraz przypomnę jego tekst z roku 2014: "zostało udowodnione z pomocą ścisłych wyliczeń, że tam, gdzie panuje większa równość (mniejsze rozwarstwienie finansowe), tam prawie wszystkim żyje się lepiej, zdrowiej, dłużej, bezpieczniej i wydajniej. I co ważne dla przyrody: tam, gdzie społeczeństwo jest mniej rozwarstwione, tam występuje lepsze poszanowanie wspólnego dziedzictwa. Mogąc wzorować transformację na modelu brutalnej gospodarki neoliberalnej albo na tzw. społecznej gospodarce rynkowej i zbliżonym do niej socjaldemokratycznym modelu skandynawskim – polska elita wybrała to pierwsze rozwiązanie. Mimo sprzeciwów oraz wbrew interesowi większości obywateli, zapanował model pojmujący życie społeczne jako niemal zwierzęcą walkę o byt". Całość w linku:
Jest wręcz paradoksem, że w czasie, gdy neoliberalizm sprowadził życie ekonomiczno-społeczne do brutalnej walki o byt, produkując miliony ludzi-odpadów, naukowcy ewolucjoniści coraz dobitniej wykazywali, że sama rywalizacja między osobnikami nie była w przyrodzie najważniejszym motorem p…
Źródło
Opublikowano: 2020-06-26 21:09:15