Magdalena Okraska:
Powiem wam, że od kilku lat uwielbiam obserwować, jak elitom (liberalnej) polityki i kultury wali się ten cały zastały, zasiedziały kryształowy świat. Uwielbiam patrzeć, jak błądzą po omacku, chwytając się znanych i sprawdzonych rozwiązań, skręcają na znanym skrzyżowaniu, a tu już nie ma znanego krajobrazu, a tu błocko, dziura albo chłop z widłami. Jak desperacko, za pomocą wachlarza niewybrednych środków, próbują przywrócić sobie „należne miejsce” i okazać majestat, tylko że zasady się zmieniły, łódź odpłynęła.
Obawiam się, że czyni to ze mnie osobę kierującą się głównie gniewem i resentymentem, i może nasuwać skojarzenia z socjalistyczną krytyką sanacji, ale przeżyję to jakoś.
Źródło
Opublikowano: 2021-01-05 11:56:31